Za murami Śmierci cda cały film pl 2021 – gdzie obejrzeć?

Rodzic, który odsiaduje wyrok w więzieniu za haniebny czyn popełniony w imię zemsty. Uczy się przystosowywać do nowego życia w torturach, w którym jest krzywdzony i poniżany przez strażników i innych więźniów o tym właśnie opowiada film Za murami śmierci cda

Recenzja filmu Za murami śmierci cda

Misael jest przetrzymywany w kolumbijskim więzieniu w oczekiwaniu na karę za dokonanie zbrodni z zemsty na człowieku, który zabił jego syna, podczas gdy jego obrońca (Adriana Barraza) walczy o jego uwolnienie. Misael nigdy wcześniej nie miał kłopotów, więc aby przystosować się do życia w więzieniu, będzie musiał szybko zaaklimatyzować się do braku prywatności w toaletach i pod prysznicami, a także do praw, które rządzą wieloma ciemnymi i brudnymi rejonami. Życie, które wspomina, zanika z każdym dniem, a niemiła uwaga ze strony głównego strażnika Caceresa (lvaro Rodrguez) staje się coraz bardziej niebezpieczna i natrętna.

Mroczna krew

W filmie Za murami śmierci cda w roli Misaela występuje John Leguizamo.

Nigdy nie wiesz, do czego jesteś zdolny, dopóki sytuacja tego nie wymaga. Wielu kierowców siedzących na tylnym siedzeniu, kanapowych trenerów i wojowników klawiatury deklaruje, co by zrobili, gdyby byli w bezpiecznej, siedzącej pozycji, ale kiedy nadejdzie odpowiedni moment, dowiemy się, czy nasze nogi poruszą się bez zastanowienia, czy też zostaną unieruchomione z powodu wahania. Gdy zaczyna się Za murami śmierci cda, widzowie dokładnie wiedzą, do czego zdolny jest Misael; dźwięk i obraz łączą się z ciemnością czerni, by pokazać Misaela aktywnie bijącego niewidoczną ofiarę, przy czym ekran od czasu do czasu przechodzi w czerń, uwalniając nas od widoku splamionej krwią postaci, ale nie od dźwięku.

Początek filmu jest pełen napięcia, po czym następuje znacznie spokojniejsza scena, w której Misael spotyka się ze swoim prawnikiem, jest już w więzieniu i ma zostać przewieziony, choć nie na długo, ponieważ jego ręce i ubranie są umazane krwią. Widz dowiaduje się, co Misael zrobił i poznaje jego samego podczas tej rozmowy, zarówno z opisu jego przeszłości kryminalnej przez prawnika, jak i ze sposobu, w jaki Misael przenosi temat z powrotem na swoją żonę i pozostałe dziecko, pragnąc je zobaczyć. Inscenizacja i wykonanie tych dwóch sekwencji są bardzo błyskotliwe, zwłaszcza jeśli chodzi o ustalenie, co widz zakłada z jednej sceny na drugą i jak nasze założenia zmieniają się w trakcie filmu.

Po pierwsze, scena otwierająca film jest kręcona z perspektywy z góry, dzięki czemu widzowie znajdują się bezpośrednio za Leguizamo, a my odbieramy każde uderzenie tak, jakbyśmy byli ofiarą. Oznacza to również, że gdy obiektyw na to pozwala, możemy zobaczyć całą gamę jego niepohamowanego gniewu. Po drugie, jeśli chodzi o samą fabułę, jesteśmy w zasadzie zawsze kilka kroków za Misaelem. Nie ma tu niepotrzebnych rozmów czy wskazówek, które mogłyby dostarczyć wyjaśnień. Jedyne, na czym możemy się oprzeć, to to, co pokazuje nam Trompetero i co mówią nam (werbalnie lub performatywnie) bohaterowie. Tak więc, choć na początku możemy się bać Misaela, to po usłyszeniu, dlaczego znalazł się w więzieniu, będzie nam go żal. Nie jesteśmy jednak przygotowani na to, co stanie się później.

Za murami śmierci cda jest szczególnie niepokojący, ponieważ zdjęcia i reżyseria Trompetero są niemal dokumentalne, a pobyt Misaela w więzieniu jest tylko tematem. Znaczna część filmu jest kręcona z dystansu lub w dużym zbliżeniu, co pozwala nam zrozumieć scenariusz lub wymaga od nas dokładnego przyjrzenia się każdemu szczegółowi gry Leguizamo. W jednej z początkowych scen do Misaela zwraca się ktoś w sprawie psa o imieniu Mange, zwierzęcia, z którym ma krótką, ale burzliwą historię, a kamera przeskakuje między ustawieniem miejsca, w którym siedzi Misael w stosunku do psa, a ujęciem twarzy Misaela, który je, i wzrokiem skanującym tłum, starając się zapewnić mu bezpieczeństwo.

Przypadkowo lub nie, scena, w której Mange podchodzi do Misaela, by błagać o część jego jedzenia, jest umieszczona między dwoma pojemnikami, tylko po to, by jeden z nich został odsunięty z drogi przez kogoś sięgającego po linię wzroku. Może to być Trompetero, który zobaczył coś nieoczekiwanego na swoim obrazie, a może ktoś podający jedzenie przesunął coś z drogi, ale tak czy inaczej daje to do zrozumienia, że to, czego jesteśmy świadkami, jest mniej wyprodukowane, a zatem bardziej podatne na spontaniczność, która prowadzi do nieprzewidywalności. Dramat, który oglądamy, jest tak samo realny jak my sami, a to tylko jedna z wielu scen w filmie, które wywołują poczucie przerażającej bliskości.

Wrażenie, jakie wywołuje Mroczna krew, jest niepokojące. Było tak silne, że pozostało we mnie do następnego dnia po obejrzeniu filmu. Nie chodzi tylko o zmianę tonu czy podejścia w stosunku do ról, z których Leguizamo jest znany, ale o połączenie jego gry z fabułą, która pozwala mu na eksplorację niezbadanego wcześniej terytorium. Z pewnością pomaga w tym fakt, że poczucie strachu, które towarzyszy nam od samego początku, zmienia się i narasta, nigdy nie ustępując, a jednak nigdy nie wydaje się przytłaczające.

Pamiętam, że podczas oglądania Uncut Gems czułem się tak zdenerwowany, że chciałem go wyłączyć, ale w przypadku Za murami śmierci cda każdy zwrot narracyjny przebijał moją skórę jeszcze głębiej, pozostawiając mnie bezsilnym w obserwowaniu wydarzeń, tak jak Misael stawał się coraz bardziej bezradny z każdą upływającą sekundą. Trompetero nie daje nam również pojęcia czasu – dni i noce zlewają się ze sobą do tego stopnia, że czas nie ma żadnego znaczenia i jest mierzony jedynie tym, czy żyjemy, by cieszyć się kolejną chwilą. Z drugiej strony, życie ma sens tylko wtedy, gdy ma cel, i właśnie o tym należy pamiętać.